Het is verbluffend dat Borowczyk heeft geaccepteerd om een EMMANUELLE 5, over de eeuwige Emmanuelle Arsan, te maken. Maar het is waar dat het met deze ooit geniale regisseur sinds HISTOIRE D`UN P[KA1]ECH[KA1]E (1975) met elke film verder bergafwaarts gaat. Dat elke inspiratie ontbreekt blijkt ook weer uit dit onduidelijke scenario, waarin Emmanuelle na vele gepeperde avonturen uiteindelijk in een harem tot zichzelf komt. Natuurlijk zijn de opnamen nog steeds schitterend evenals de decors en de verfijnde regie. Maar het houdt verder allemaal niets in, de humor is bot en er komt huis-, tuin- en keukenfilosofie in voor. Borowczyk stelt teleur, maar dat zijn we inmiddels wel gewend.